z wariacjami
Encyklopedia PWN
pisarz czeski;
impromptu
utwór muz. o nieustalonej budowie, wyrosły z praktyki improwizacyjnej w muzyce fortepianowej XIXw.;
[ęprąptụ̈; fr.] 
,
,
kombinatoryka
dziedzina matematyki poświęcona badaniu własności zbiorów skończonych;
[łac. combinatio ‘połączenie’],
neoklasycyzm
muz. kierunek w muzyce ujawniający się w niektórych okresach XIX i XX w., nawiązujący do klasycyzmu i baroku;
[gr.-łac.],
czeski kompozytor i dyrygent;
forma i gatunek muz. o swobodnej budowie, zależnej od tzw. programu lit. (programowa muzyka), tj. od treści pozamuz., zaczerpniętej najczęściej z literatury, rzadziej z malarstwa lub rzeźby.
